Chord wprowadza na rynek zaawansowany płynny polimerowy płyn zaprojektowany po to, aby stworzyć większą powierzchnię styku we wszelkiego rodzaju połączeniach, poprawiając w ten sposób transfer sygnału. Jak przeczytamy w komunikacie prasowym, po czterech latach prac i stworzeniu 500 prototypów, brytyjska firma mogła zaprezentować płyn ChordOhmic Transmission Fluid. Co ciekawe, Chord opracował go we współpracy z jednym z najbardziej cenionych specjalistów od chemii przemysłowej i japońską firmą Andante Largo. ChordOhmic Transmission Fluid oparty jest na polimerach, wypełniających ubytki i mikropory na powierzchniach wtyków i gniazd, tworząc większą powierzchnię styku, a tym samym poprawiając jakość połączenia.

Nie będę ukrywał, że "Fluid Existential Inversions" był jedną z najbardziej wyczekiwanych przeze mnie premier tego roku. Pierwsze zapowiedzi nadchodzącego wydawnictwa pojawiły się jeszcze w roku ubiegłym. "Cubensis" nie porwał mnie od razu tak, jak "Fast Worms" z poprzedniego albumu. Utwór wymagał większej liczby podejść, abym w końcu się do niego przekonał. Sytuacja może się wydawać o tyle dziwna, że pierwszy kawałek promujący nowy album w ogóle nie odbiega od tego, co ekipa z Los Angeles zaprezentowała na chociażby trzech poprzednich krążkach. "Fluid Existential Inversions" i "The Direction Of Last Things" dzieli pięć lat. "Cubensis" dawał sygnał, że w tym czasie styl grupy nie zmienił się w jakiś drastyczny sposób. W takim przekonaniu utwierdzać mógł drugi promujący utwór - "Pangloss", do którego przekonałem się zdecydowanie szybciej. Dziwne bo po kilkudziesięciu przesłuchaniach nowego albumu śmiało mogę stwierdzić, że "Cubensis" jest utworem zdecydowanie lepszym, mimo genialnego zwolnienia w tym drugim. A jak ma się sprawa z resztą nowego materiału?

Triangle to jedna z firm, które umiejętnie łączą klasykę z nowoczesnością. Manufaktura założona czterdzieści lat temu przez Renauda de Vergnette'a ma na koncie wiele odważnych, a nawet ekscentrycznych pomysłów, jednak - w przeciwieństwie do innych francuskich producentów zestawów głośnikowych - nie pozwoliła, aby napędzały ją wyłącznie technologiczne nowinki i nie odcinała się od tradycyjnych technik produkcji i materiałów tylko po to, aby budować wizerunek skrajnie progresywnego przedsiębiorstwa. Kiedy wielcy konkurenci Triangle'a budowali głośniki z kompozytów stosowanych w przemyśle lotniczym i tworzyli przedziwne kolumny w kształcie odwróconego wykrzyknika lub zawieszonej na wąskiej nóżce kuli, pan de Vergnette uparcie stosował w swoich przetwornikach "przestarzałą" celulozę, twierdząc, że żaden inny materiał nie daje tak naturalnego, tak pięknego i przyjemnego dla ludzkiego ucha brzmienia. Parametry, wykresy i tworzywa opracowane z myślą o promach kosmicznych - wszystko fajnie, ale nic nie przemawiało do niego tak, jak odsłuch. Niewykluczone, że już wtedy zarysował się pewien podział, który w kolejnych latach tylko się pogłębiał. Firmy napędzane poszukiwaniem nowych rozwiązań raz po raz pokazywały światu coś oryginalnego, przy okazji wyrzucając swoje wcześniejsze dokonania do kosza, natomiast w Soissons od pewnego momentu głośniki spokojnie ewoluowały. Każda kolejna generacja miała być lepsza od poprzedniej, ale odbywało się to raczej na zasadzie szlifowania detali lub szukania metod pozwalających wynieść stosowane dotąd przetworniki i obudowy na wyższy poziom, a nie regularnego ogłaszania rewolucji, miotania się na lewo i prawo, czyszczenia katalogu raz na dwa lata i rozwolnienia projektowego, z którego zadowolony jest dział marketingu, a nie klienci. Triangle'a z pewnością jest za co lubić, a teraz być może takich powodów będziemy mieli jeszcze więcej. Do naszego testu trafiły bowiem kolumny z nowej serii Borea. Już na pierwszy rzut oka widać kto je zbudował. Intuicja podpowiada, że dostaniemy tu wszytko, za co szanujemy zestawy tej marki, ale tym razem będzie znacznie, znacznie taniej.

Na polskim rynku oficjalnie pojawiły się gramofony i akcesoria gramofonowe marki MoFi Electronics. Została ona powołana do życia przez firmę, która do tej pory owszem działała na rynku muzycznym, ale raczej od tej drugiej strony, produkując nie sprzęt hi-fi, ale nagrania. Tak, mowa o Mobile Fidelity - audiofilskiej wytwórni płytowej. Jak przeczytamy w komunikacie prasowym, każdy produkt MoFi Electronics jest wynikiem współpracy z jednymi z najlepszych inżynierów w branży w oparciu o ich wieloletnie doświadczenia studyjne. Gramofony, wkładki i przedwzmacniacze gramofonowe zostały zaprojektowane w celu podkreślenia wszystkiego, co Mobile Fidelity robi ze swoimi słynnymi, oryginalnymi nagraniami Master, przybliżając słuchaczy do tego, co w swojej twórczości zamierzał przekazać artysta. Jako pierwsze w katalogu MoFi Electronics pojawiły się szlifierki StudioDeck i UltraDeck i to właśnie one zostaną sprowadzone w pierwszej kolejności przez nowego dystrybutora, firmę EIC. Wkrótce na półkach polskich sklepów mają się pojawić także akcesoria gramofonowe, takie jak wkładki i przedwzmacniacze korekcyjne.

Nowy album Pearl Jam mógłbym w zasadzie zrecenzować jednym zdaniem - jest to bardzo solidne wydawnictwo, o którym za rok nie będzie pamiętał nikt poza zagorzałymi fanami zespołu. Sęk w tym, że nowej płycie tak legendarnego zespołu wypadałoby poświęcić dłuższą chwilę, zatem spróbujmy powoli, na spokojnie zmierzyć się z "Gigatonem". Od premiery "Lightning Bolt" w Wiśle, Odrze i pozostałych rzekach świata upłynęło wiele wody, a przez siedem lat studyjnej ciszy w grunge'owym świecie wiele się zmieniło. Przede wszystkim musieliśmy pożegnać się z dwoma filarami gatunku czyli Chrisem Cornellem oraz Scottem Weilandem. Trudno w to uwierzyć, ale na przestrzeni niecałych trzydziestu lat od eksplozji szału na grunge, Pearl Jam pozostał jedynym zespołem z oryginalnym wokalistą. Poza Vedderem jest jeszcze oczywiście Mark Lanegan. Nie ma natomiast jego macierzystej kapeli, Screaming Trees.

Amerykański specjalista od głośników wprowadza na rynek kolejne słuchawki bezprzewodowe. Tym razem mówimy o konstrukcji wokółusznej, choć patrząc na zdjęcia zaczęliśmy się zastanawiać czy takiego modelu już w katalogu JBL-a nie było. Rewolucji stylitsycznej nie ma. Tune 700 BT są dość minimalistyczne, ale będą dostępne w czterech wersjach kolorystycznych - czarnej, granatowej, czerwonej i białej. Producent zapewnia, że lekka konstrukcja nowego modelu zapewnia maksymalny komfort i zanurzenie w dźwięku. Słuchawki są zawsze gotowe do podróży, a funkcja szybkiego ładowania pozwala w pięć minut zyskać aż dwie godziny pracy.

Po dobrze przyjętym debiucie, Nick Cave z kolegami nie próżnowali i nie kazali długo czekać swoim fanom na następcę tej płyty. Już w 1985 roku, zaledwie rok po "From Her To Eternity", ukazała się kolejna płyta nagrana wspólnie z The Bad Seeds. I podobnie, jak jej poprzedniczka, okazała się pozycją kształtującą styl nowej formacji w kierunku powolnego odchodzenia od punkowych korzeni charakterystycznych dla twórczości The Birthday Party. Nie zabrakło przy tym zaskoczeń, czego efektem okazało się dość oryginalne wydawnictwo, wyróżniające się na tle dyskografii zespołu.

Spółka zrzeszająca marki Denon, Polk Audio, Marantz, Definitive Technology, Classé i Boston Acoustics, ogłosiła dzisiaj, że wybrane produkty Denona i Marantza otrzymają certyfikację Roon Tested. Certyfikat ten umożliwia miłośnikom muzyki płynny streaming treści z serwera Roon lub urządzeń Roon Core do sieciowych urządzeń audio, łącząc bogate wizualnie i łatwe w obsłudze metody odkrywania muzyki z doskonałej jakości dźwiękiem. "Krytycznym aspektem wrażeń słuchowych jest zdobywanie wiedzy na temat ulubionych artystów, autorów piosenek i zespołów. Dzięki temu muzyka jest bardziej intymna, osobista i żywa. W przeszłości ta intymność była zapewniana poprzez okładki albumów winyli lub płyt CD - a brakowało jej w cyfrowej muzyce online. Roon pomógł stworzyć pionierskie rozwiązanie mające na celu wprowadzenie tego typu wrażeń do świata streamingu muzyki cyfrowej. Jesteśmy bardzo podekscytowani, że Denon i Marantz oferują teraz certyfikację Roon Tested, dzięki czemu nasi słuchacze mogą dowiedzieć się więcej o muzyce, którą kochają." - stwierdził Brendon Stead, starszy wiceprezes do spraw rozwoju produktów w Sound United.

Podobnie, jak aktorzy specjalizujący się w konkretnych rolach i rzadko wychodzący poza swoją ekranową strefę komfortu, tak i producenci audiofilskiej aparatury mogą dać się zaszufladkować. Mam zresztą wrażenie, że wielu ludziom taka sytuacja odpowiada, bo przyporządkowanie poszczególnym markom "ulubionej" kategorii sprzętu pozwala uprościć skomplikowany świat elektroniki, w którym i tak obowiązują dość luźne zasady, a odsłuch może pogrzebać wszystkie ułożone wcześniej teorie - cenowe, techniczne lub czysto światopoglądowe. Bryston uchodzi za specjalistę od wzmacniaczy. Nie bez powodu, bo w niektórych kręgach piecyki tej marki są przedmiotem kultu. Uchodzą za niezwykle dopracowane i pancerne (co potwierdzają nie tylko karty gwarancyjne wypisywane na dwie dekady od momentu zakupu, ale także relacje niezależnych serwisantów, którzy w wielu wzmacniaczach po takim czasie zastępują większość komponentów nowymi lub rezygnują z wykonania usługi ze względu na marne szanse odratowania urządzenia, podczas gdy w Brystonach operacja zwykle kończy się na profilaktycznej wymianie kilku kondensatorów, czyszczeniu wnętrza i podstawowych regulacjach), a ich brzmienie uchodzi za wybitnie naturalne i doskonale wyważone. Kanadyjczycy nie chcą jednak zamykać się w świecie tranzystorowych końcówek mocy i od dawna oferują swoim klientom inne komponenty hi-fi, takie jak odtwarzacze płyt kompaktowych, przetworniki i transporty cyfrowe, przedwzmacniacze gramofonowe, wzmacniacze słuchawkowe, pasywne i aktywne zestawy głośnikowe, a nawet kondycjonery sieciowe i zasilacze. Bryston doskonale wie jak podzielić system stereo na kilka lub kilkanaście elementów. A czy umie także dostosować się do panujących trendów i umieścić kilka urządzeń w jednej obudowie?

Przy okazji każdego kolejnego albumu Sepultury pojawia się multum komentarzy podważających sens istnienia zespołu pod tym szyldem, gloryfikujących Maxa i mieszających z błotem obecnych muzyków. I tak, jak w przypadku nazwy można jeszcze dyskutować, tak pozostałe dwa rodzaje komentarzy to szukanie dziury w całym. Warto także pamiętać o tym, że z każdym kolejnym albumem rośnie i tak duża już przewaga stażu Greena w stosunku do Cavalery. W tym roku wynosi ona 23 do 12 lat. A pozostali muzycy? Faktycznie rotują, ale ma to miejsce w wielu zespołach, a trzon w postaci Andreasa Kissera i Paulo Jr'a został zachowany. I z tym właśnie trzonem Sepultura od wielu lat nagrywa raz lepsze, raz trochę słabsze albumy, nigdy jednak nie schodząc poniżej pewnego poziomu. A poprzednie wydawnictwo zawiesiło poprzeczkę naprawdę wysoko.