Gene Krupa, Buddy Rich - The Drum Battle At JATP
- Kategoria: Jazz
- Rafał Garszczyński
Cykl koncertów Jazz At The Philharmonic wymyślił Norman Granz w 1944 roku. Jego uczestnikami była większość jazzowych sław tamtych czasów. Szczyt popularności tego jedynego w swoim rodzaju wędrownego festiwalu przypadł na drugą połowę lat czterdziestych. Wtedy Norman Granz nagrywał wiele koncertów, a nagrania wydawano niemal natychmiast na płytach wytwórni należących do Mosesa Ascha. Wtedy Norman Granz nie prowadził jeszcze działalności wydawniczej. Dopiero w 1948 roku rozpoczął jako producent współpracę z Mercury.
Pod skrzydłami tej wytwórni ukazywało się na bieżąco sporo nagrań z koncertów Jazz At The Philharmonic, choć Norman Granz miał już wtedy swoją własną markę - Clef. Kiedy w 1953 roku założył swoją Norgran, nagrania ukazywały się już tylko pod kontrolą jego własnych wytwórni. Dziś te najważniejsze nagrania z lat 1944-1949 dostępne są w doskonale udokumentowanym i opisanym zestawie - The Complete Jazz At The Philharmonic On Verve 1944-1949 wydanym przez Verve. W latach pięćdziesiątych w ramach kolejnych cykli koncertowych Jazz At The Philharmonic, zarówno w USA, jak i w Europie, działo się wiele niezwykle interesujących i często unikalnych muzycznie rzeczy. Przykładem rejestracji takiego wydarzenia jest album Gene'a Krupy i Buddy'ego Richa "The Drum Battle At JATP" zawierający materiał nagrany w 1952 roku i wydany pierwotnie jako 15 część wydawnictwa Norman Granz - Jazz At The Philharmonic wytwórni Clef.
Pierwsze spotkanie na żywo dwu wielkich postaci jazzowej perkusji nie było wcale spotkaniem międzypokoleniowym. Obu muzyków dzieliła niewielka różnica ośmiu lat, to z pewnością nie całe pokolenie, choć Buddy Rich często nagrywał z Charliem Parkerem i Theloniousem Monkiem, podczas gdy Gene Krupa w czasach świetności bebopu pozostał raczej perkusistą bigbandowym, grywając jednocześnie w zespołach rejestrujących muzykę filmową na potrzeby Hollywood. Tytułowa wojna bębnów trwa jedynie nieco ponad trzy minuty, ale obaj muzycy często występowali razem na scenie w cyklu Jazz At The Philharmonic. Spotkali się również w studiu - nagrali razem dwa albumy - Krupa And Rich w 1955 roku i Burnin' Beat w 1962, oba zostały wyprodukowane przez Normana Granza. Ten drugi powiela pomysł zrealizowany na scenie Jazz At The Philharmonic - w składzie zespołu nie ma kontrabasisty.
Ten krótki, zarejestrowany w Carnegie Hall album pokazuje całe bogactwo nagraniowego dorobku cyklu Jazz At The Philharmonic. Często nietypowe składy, spotkania na scenie muzyków, którzy nie grali ze sobą na stałe, dużo chaosu i improwizacji. Bywało, że ze składu, który miał wystąpić, ktoś nie pojawiał się, bo miał tego dnia inne zajęcie albo nie dojechał. Często pomysły na kolejne atrakcje powstawały na próbach. W tym czasie jazz był muzyką dla wszystkich, musiał nie tylko dostarczać artystycznych przeżyć garstce wybrańców doceniających wyszukane pomysły muzyczne, ale zwyczajnie bawić ludzi w każdym wieku. Duet Gene'a Krupy i Buddy'ego Richa wywiązywał się z tego zadania doskonale. W sieci znajdziecie bez trudu rejestracje filmowe ich wspólnych występów. Jak wielu ówczesnych muzyków, obaj zaczynali w przedstawieniach teatralnych i wodewilowych oraz wielkich big-bandach.
Ostatni utwór na płycie - Perdido - był prawdopodobnie jednym z finałowych występów tego wieczoru. Na scenie pojawiło się wielu wykonawców i popularny, znany wtedy wszystkim temat. Każdy miał trochę miejsca dla siebie, a przy okazji oczywistej wielkości takich postaci jak Oscar Peterson, Lester Young czy Ella Fitzgerald, przypomniał o sobie mocno niedoceniany Flip Philips. W zasadzie każde wydawnictwo zawierające materiał z koncertów Jazz At The Philharmonic zawiera wyśmienite momenty. To przypomnienie doskonałej muzyki, wielkich nazwisk, ale również czasów, kiedy jazz był bardzo ważny, a jego gwiazdy idolami dla wszystkich, niezależnie od wieku, pochodzenia czy muzycznej dojrzałości.
Artysta: Gene Krupa, Buddy Rich
Tytuł: The Drum Battle At JATP
Wytwórnia: Verve
Rok wydania: 1960
Gatunek: Jazz
Czas trwania: 34:17
Wydanie: LP
Źródło: JazzPRESS 02/2015
Ocena muzyki
Komentarze