Greta Van Fleet - Anthem Of The Peaceful Army

@W - No ja jednak mam wątpliwości, czy są świadomi, bo w wywiadach stanowczo zaprzeczają chociażby silnej inspiracji Led Zeppelin :) A mówiąc o setkach albumów, miałem na myśli całe spektrum hard rocka od lat 70.

@Adam - A cóż innego mógłbym napisać o zespole, który tylko poprzez to jakkolwiek się definiuje? Jeśli słyszę marną kopię Led Zeppelin, to oceniam ją jako marną kopię Led Zeppelin. Jedynym utworem, który nie zrzyna z LZ jest "Age Of Man", a przy tym jest chyba jeszcze gorszy od większości tego, co tu można usłyszeć. Skoro nie ma tu choćby śladów czegoś faktycznie wymyślonego przez samo GFV, to nie mogę o tym napisać w recenzji ;)

Gdybym miał identyczną barwę głosu, jak Robert Plant to, przynajmniej tak mogę zakładać, nie kopiowałbym jego w stylu w 100%. Zwłaszcza gdybym nie miał ku temu technicznych predyspozycji i musiał wymuszać z siebie to, co Plantowi przychodziło naturalnie, a tu właśnie z czymś takim mamy do czynienia.

Zaprzeczają? Jake w wywiadzie dla Rolling Stone wyraźnie mówi (wymieniając nie tylko Page'a, ale również Townshenda).
“I went through a year of really intensely studying what Page did,” says Jake, “to the point where I knew how he thought.”

Pada jedno stwierdzenie, w które można powątpiewać, ale bym na jego okazję nie uważał, że kopiują bezczelnie, a w wywiadach rżną głupa.
“I didn’t know who fucking Led Zeppelin was until I was in high school.”

Jako fan Led Zeppelin powiem tak - polubiłem GVF, bo grają i śpiewają (prawie) jak LZ. Sam zaś LZ jest przecież mistrzem plagiatów i naśladownictwa wcześniejszych większych i mniejszych, tak więc tradycja jest kontynuowana. Pozdrawiam i życzę miłego odsłuchu każdemu, co tam się podoba.

Zespół od razu po odsłuchaniu "Highway Tune" (czy coś w tym stylu) bardzo mnie zaintrygował, i musiałam odsłuchać ich innych piosenek. Po tej reszcie byłam bardzo miłe zaskoczona. Usłyszałam wtedy dojrzałą, i dopracowaną muzykę młodych inteligentnych ludzi, więc z chęcią śledziłam ich dalsze dokonania. Ale, oczywiście ich największy problem to brzmienie podobne do zespołów z lat 70. I nie ma co się kłócić bo to prawda. Niektórym nie będzie to przeszkadzać innym bardzo. Osobiście uważam że zespół ma ogromny potencjał i wielki talent. Brakuje niestety w płycie odrobiny ich własnego unikatowego stylu co w zespole jest potrzebne i tylko zespół ze swoim własnym stylem osiągnie wiele. Ja po ich nowej płycie jestem mile zaskoczona, kawałki są dobre, i przyjemnie się ich słucha. Ci chłopcy są jeszcze młodzi, i wierzę że kiedyś odnajdą swój styl i zaszokują nas na kolejnych albumach, bo mają potencjał.

Przeraża mnie popularność tego zespołu. Jeśli lubicie Led Zeppelin, to jest mnóstwo wykonawców z tamtej epoki, którzy grali podobnie, ale po swojemu. No chociażby The Jeff Beck Group (na "Truth" udzielają się zresztą sami Jones i Page), Cream, John Mayall, Jimi Hendrix, Free, Fleetwood Mac (z czasów Petera Greena), Taste, Rory Gallagher, The Allman Brothers Band, The Butterfield Blues Band, Keef Hartley Band, The Aynsley Dunbar Retaliation, Ten Years After, Groundhogs, Blind Faith, Love Sculpture, Steamhammer, Colosseum, Quicksilver Messenger Service, wczesne UFO (sprzed dołączenia Schenkera), czy nawet nasz polski Breakout. I wiele, wiele innych, już nie tak dobrych jak wymienieni, ale na pewno bardziej kreatywnych i nie tak koniunkturalnych, jak GVF.

Co do naśladowania innych przez Led Zeppelin - to nic wyjątkowego w muzyce bluesowej/bluesrockowej. Poza tym zespół nie kopiował chamsko jednego wykonawcy w skali 1:1, tylko pożyczał od innych pewne elementy, którym nadawał zupełnie nowy kształt, dzięki czemu brzmiało to unikalnie. GVF to nic więcej jak bezczelne powielanie gotowych rozwiązań czerpanych od wyłącznie jednego wykonawcy i zero własnej inwencji.

Led Zeppelin był kiedyś moim ulubionym zespołem i wcale mi nie przeszkadza podobieństwo GVF do nich. Wręcz przeciwnie, ponieważ LZ wydali tylko 8 płyt, zawsze czułem niedosyt tych wspaniałych dźwięków. GVF postrzegam jako kontynuatora wspaniałego stylu LZ i w tym są wyśmienici. Ich pierwsza i druga płyta należą u mnie do najczęściej słuchanych płyt w ciągu ostatniego roku.

Zgadzam się, że jest to wtórne, ale co z tego skoro tej muzyki słucha się z dużą przyjemnością.

Jeśli słuchanie tego sprawia przyjemność, w porządku, to już indywidualna sprawa każdego. Mnie nie sprawiło, nawet przy pominięciu faktu, że to kopia LZ. To po prostu słaby album sam w sobie, ale przecież fakt kompletnej wtórności nie jest tu bez znaczenia. Ograniczanie się do jednej konwencji i (dosłownie!) jednego zespołu to największy zabójca kreatywności.
Aczkolwiek trudno mi zrozumieć takie podejście - jeśli lubi się Led Zeppelin, nie lepiej posłuchać po prostu Led Zeppelin? Nie jest to jakaś tam kapela, tylko legendarny zespół, który współtworzył hard rock, wprowadzał rocka do lat 70., dokonał przełomu w technikach nagrywania. Taka muzyka nie nudzi się tak po prostu, a na pewno nie na tyle, by sięgać po epigona działającego 50 lat później. A jeśli już, polecam sprawdzić zespoły wymienione przez Pabla, bo to kawał porządnej muzy dokładnie w takim klimacie. Hard rock ma naprawdę dużo do zaoferowania.

Jeżeli za nowatorski uważa się tak zwany indie rock, to ja zdecydowanie wolę Gretę. Nie słucham muzyki po to, żeby dokonywać dogłębnej analizy, oceniać inspiracje czy doszukiwać się nowatorstwa (lub jego braku). W obliczu braku wyrazu i miałkości współczesnego rocka, Grety po prostu fajnie się słucha. I już.

@Stream - Proponuję przyjąć jednak inny punkt odniesienia niż indie rock, bo przy porównaniu do stylu, w którym co najwyżej pojedyncze kawałki są jakkolwiek udane, to wszystko może wydawać się fajne, dobre, lub przyjemne. Trzeba sięgnąć głębiej, by zorientować się, jak bezsensowne jest słuchanie Grety, a przede wszystkim, jak wielkie są tu i ówdzie powtarzane bzdury o jej nowatorskości lub świeżości - ta recenzja miała być w dużej części protestem właśnie przeciwko takim głupotom. Z przyjemnością wskazałbym przykłady mniej lub bardziej znanych zespołów, przy których Greta szybko ujawnia swoją miałkość i brak wyrazu, ale, ponownie, już Pablo zdążył wskazać ich aż nadto - odsyłam więc do jego komentarza.