Jedna z najbardziej rozpoznawalnych postaci świata hi-endowego sprzętu audio, konstruktor znany jako pionier wysokiej klasy technologii od wczesnych lat siedemdziesiątych, Mark Levinson, w gorzkich słowach skrytykował rynek luksusowej aparatury hi-fi i kierunek, w którym jego zdaniem branża ta zdaje się podążać. W wywiadzie dla youtube'owego kanału Audiophile Junkie Levinson podzielił się wieloma swoimi przemyśleniami, a także frustracją związaną z tym, co postrzega jako "praktyki mafijne". Powiecie, że swój chłop i polać mu? Nie tak szybko...

Odbywający się tradycyjnie na początku maja High End to impreza, w trakcie której oczy i uszy całej społeczności audiofilskiej zwrócone są w kierunku Monachium. Jak informują organizatorzy, wystawa ta jest niekwestionowanym liderem, jeśli chodzi o imponujące nadawanie tonu najwyższej klasy reprodukcji muzyki. Od czterech dekad High End dostarcza pomysłów i bodźców dla producentów, sprzedawców i konsumentów wysokiej jakości elektroniki użytkowej. Przez cztery dni trwania imprezy cały świat ekspertów i profesjonalistów audio gromadzi się w Monachium, aby odwiedzić setki wystawców z ponad 40 różnych krajów, którzy prezentują swoje najnowsze innowacje w halach i atriach centrum wystawowego MOC. Tegoroczna edycja odbywała się pod hasłem "Diversity in Audio", podkreślając wyjątkową ofertę, która jest prezentowana na międzynarodowej wystawie audio rok po roku.

Podczas jednej z ostatnich rodzinnych wizyt prezentowałem zainteresowanemu członkowi rodziny swój zestaw grający. Usłyszałem wtedy dość intrygujące pytania: "A wzmacniacz nie powinien mieć korektora? Ma tylko pokrętło głośności?". Padły one z ust osoby, dla której czymś całkowicie naturalnym jest, że nawet współczesny amplituner kina domowego, z którego zresztą obecnie korzysta, ma całą gamę przycisków i potencjometrów o różnorakich funkcjach, w tym również i prostą korekcję dźwięku. Nic więc dziwnego, że ich brak i ograniczona do minimum konstrukcja wzmacniacza zintegrowanego Fezz Audio Torus 5040 wzbudziła niemałą konsternację. Oczywiście czym prędzej wyjaśniłem, że obecnie w środowisku hi-fi i hi-end uważa się, iż najlepsze wzmacniacze nie powinny być wyposażane w żadne systemy korygowania brzmienia, ponieważ mają brzmieć najlepiej, jak to możliwe, bez ingerowania w sygnał, czyli "na surowo". Zauważcie, iż z premedytacją użyłem sformułowania "obecnie w środowisku uważa się, że...". Bynajmniej, nie wynika to z mojego zamiłowania do wszelkiej maści korektorów dźwięku. Co to, to nie. Przez lata eksperymentowania z różnorakim sprzętem hi-fi i przenośnym przez moje ręce przewinęły się wzmacniacze i odtwarzacze z wieloma rozwiązaniami korekcji, jak i bez niej. I tak, jak kiedyś chętnie sięgałem do tych systemów, tak w pewnym momencie uznałem, iż czas znaleźć piecyk, który będzie pięknie grał nie dzięki czarodziejskiemu fiku-miku pokrętełkami, a po prostu dobremu dopasowaniu do kolumn.

W świecie, w którym poszukiwanie idealnych wrażeń dźwiękowych osiągnęło wyżyny, pojawił się rewolucyjny pomysł, który podbija serca i portfele audiofilów na całym świecie - komory odsłuchowe o zerowej grawitacji. Ta awangardowa koncepcja, okrzyknięta "nieważkim doświadczeniem dźwiękowym", szturmem podbiła społeczność audiofilów, obiecując słuchową podróż dosłownie nie z tego świata. Początki komór odsłuchowych o zerowej grawitacji sięgają ekscentrycznego miliardera, Sir Treble'a Cleffingtona IV, który po doświadczeniu wszystkiego, od igieł gramofonowych ze skały księżycowej po audiofilskie diamentowe środki do usuwania woskowiny z uszu, zaczął tęsknić za czymś więcej. Pewnej nocy, gdy unosił się w swoim zbiorniku deprywacji sensorycznej, doznał olśnienia - "A co, jeśli jedyną rzeczą powstrzymującą czystość dźwięku, jest w rzeczywistości sama grawitacja?".

Przez wieki jedynym sposobem na delektowanie się muzyką było udanie się osobiście na koncert, recital lub jakiś mniejszy występ. Oczywiście zwykłemu zjadaczowi chleba nie dane było usłyszeć niczego oprócz karczemnych zespołów biesiadnych. Na takie ekscesy jak pełnoprawny koncert w operze, teatrze lub sali koncertowej pozwolić sobie mogli jedynie najbardziej zamożni, natomiast o prywatnych recitalach dawanych osobiście przez słynnych kompozytorów w dworkach i pałacykach pomarzyć mogły nawet absolutne elity. Kompozycje pisane były z myślą o takich właśnie występach na żywo, ponieważ nikt nie marzył nawet o tym, aby były nagrywane, a potem odtwarzane w nieskończoność. Muzyka była ulotnym medium, którego przekazanie dalej opierało się jedynie na zapisie nutowym, lub nauczeniu melodii nowego pokolenia artystów. Nic więc dziwnego, że świat stanął na głowie, kiedy w końcu w połowie XIX wieku Édouard-Léon Scott de Martinville wynalazł pierwsze urządzenie rejestrujące fale dźwiękowe - fonoautograf, a później Thomas Edison upowszechnił ideę nagrywania i odtwarzania dźwięku swoim znacznie popularniejszym fonografem. Z początku rejestrowano jedynie ludzki głos, jednak dość szybko wynalazcy wpadli na najróżniejsze pomysły nagrywania również całych muzycznych składów. Gdy tylko zaczęły pojawiać się pierwsze komercyjne nagrania muzyczne, melomani czym prędzej zapragnęli posiadać kopie, których mogliby posłuchać w domowym zaciszu, za każdym razem, kiedy tylko najdzie ich ochota. I chociaż technika nieuchronnie prze do przodu, a standardy nagrywania audio zmieniają się niczym w kalejdoskopie, to warto czasem przystanąć, odwrócić się i spojrzeć w przeszłość, w której znaleźć można arcyciekawe przykłady nośników muzycznych.

Regulacja głośności jest jedną z najważniejszych funkcji każdego systemu audio. Prawidłowe działanie tego elementu naszego sprzętu ma ogromny wpływ na przyjemność płynącą z jego użytkowania. Kiedy potencjometr zaczyna tracić swoją funkcjonalność, nawet w niewielkim stopniu, jest to niezwykle kłopotliwe, a może też być niebezpieczne dla innych elementów zestawu, takich jak chociażby kolumny głośnikowe czy słuchawki. Z punktu widzenia audiofila o wiele ważniejsza niż potencjalne usterki jest jednak charakterystyka pracy regulatora głośności i jego wpływ na brzmienie, jednak coraz częściej istotnym czynnikiem jest również to, czy regulacji dokonujemy za pomocą pokrętła, przycisków, pilota zdalnego sterowania, czy może aplikacji zainstalowanej na naszym telefonie. Zagadnienie jest ważne, ale często bywa pomijane. Sami przyznajcie - czy kupując wzmacniacz, amplituner, streamer lub kolumny aktywne, przywiązujecie dużą wagę do tego, w jaki sposób konstruktorzy rozwiązali kwestię potencjometru, jak jest on zbudowany i jak się z niego korzysta? Zgaduję, że nie jest to sprawa priorytetowa. Mimo to dla wielu melomanów niezwykle istotne jest to, aby mogli precyzyjnie wyregulować poziom decybeli na przykład podczas wieczornego odsłuchu, a kiedy wybierzemy się na jedną z wystaw sprzętu hi-fi, pokrętła regulacji głośności są wypalcowane bardziej niż przyciski w windzie. No bo jak człowiek widzi taką piękną gałkę, to co? Proste - trzeba pokręcić, choćby nawet wzmacniacz był wyłączony.

Dzień dobry. Z dużym zaciekawieniem przeczytałem na Państwa stronie test kabli zasilających Enerr Transcenda Ultimate i mam do Państwa pytanie. Posiadam listwę Enerr Performer z dedykowanym kablem Performer HC i przymierzam się do testu wyżej wymienionych kabli. Jednakże, zauważyłem jakiś czas temu entuzjastyczne opinie na temat Audioquest Hurricane (zarówno na forach zagranicznych, jak i polskich). Były testy porównawcze nawet z Nordostem Odin i czytam, że różnice są bardzo minimalne (przy sześciokrotnej różnicy w cenie na niekorzyść Odina), że w cenie do 20000 zł "trudno o lepsze kable". Widzę, że kilku rozpoznawalnych audiofilów za granicą (ale też kilku w Polsce) ma je wpięte w swoje systemy. Hurricane jest tylko niewiele droższy od rzeczonych Enerr Transcenda. Czy mieli Panstwo okazję testować Hurricane'y? A jeśli tak, jakie są Państwa wrażenia w porówaniu z Transcendentami i jakie zmiany wnoszą w porówaniu z nimi? Z góry dziękuję za odpowiedź.

Szanowna Redakcjo, pozwalam sobie do Państwa napisać w następującej sprawie. Otóż aktualnie słucham muzyki na zestawie złożonym z kolumn Pylon Audio Diamond 28, wzmacniacza Haiku Audio Sol 2 i odtwarzacza Arcam CD 36. Podoba mi się to co słyszę, ale wiadomo, że zawsze może być lepiej, stwierdziłem więc że nadszedł czas na "rozbudowanie" wrażeń muzycznych (uzbierane zostały środki finansowe). Wymyśliłem sobie że w pierwszej kolejności wymienię kolumny i wzmacniacz. Miałem okazję przesłuchać u siebie wzmacniacz Musical Fidelity M6si. Wycisnął z kolumn dużo więcej dźwięków i efektów przestrzennych, ale mniej muzyki. Nie było frajdy ze słuchania, oddałem bez żalu. Przez krótką chwilę miałem też Electrocompanieta ECI 5 mkII i to już było zdecydowanie bardziej to. Wydaje mi się, że to zbliżony sposób prezentacji dźwięku jak w Haiku, tylko o klasę wyżej. Postanowiłem nabyć najnowszy model ECI 6 mk2. Zakładam że gorszy niż ECI 5 mkII nie będzie i nie ukrywam że ma to być wzmacniacz na lata (długie).

Dzień dobry. Zwracam się do Państwa z prośbą o poradę, w nadziei, że poruszona przeze mnie kwestia jest już przez Redakcję StereoLife dobrze przetestowana. Ostatnio w moim systemie pojawiła się końcówka mocy Hegel H20, która zastąpiła Yamahę A-S2100. Mój zestaw, pewnie jak i u wielu innych audiofilów, rozwijał się powoli i ewolucyjnie. Po okresie fascynacji płytami CD przyszedł czas na pliki i do wspomnianego zestawu Yamahy (oprócz A-S2100 był to jeszcze CD-S2100 z możliwością wykorzystania przetwornika C/A po kablu USC i koncentrycznym) doszedł Lumin U1 Mini. Z biegiem czasu postanowiłem poprawić co nieco i dołożyłem przetwornik Hegel HD30. Teraz, podobnie jak Państwo, doszedłem do wniosku, że wzmacniacz zintegrowany nie jest w tym układzie wymagany i zdecydowałem się na Hegla H20 (pewnie entuzjastyczna recenzja StereoLife jakiś wpływ na to miała). W moim systemie pracują interkonekty Cardas Sky Clear XLR (analogowy) oraz Albedo Digital BNC (cyfrowy). Chciałem ich używać dalej, ale pojawił się mały problem, którego wcześniej nie przewidziałem. Interkonekty Cardasa są za krótkie (0,5 m), podczas gdy rozstaw gniazd w H20, jak i usytuowanie przetwornika i końcówki (na oddzielnych blatach) powodują, że kabel powinien być dłuższy. Pojawiła się konieczność wymiany interkonektu. Przy tej okazji nie chciałbym popełnić błędu, więc proszę o wskazanie, jakie kable wziąć pod uwagę.

Dzień dobry. Proszę o poradę dotyczącą wymiany wzmacniacza w systemie składającym się z kolumn Audio Physic Tempo VI, wzmacniacza Baltlab Epoca 1v3, odtwarzacza Linn Ikemi, kompletu kabli Nordost Red Dawn i Neel N14E Gold oraz kondycjonera PAL Powerbox v.2. Moją prośbę, a właściwie decyzję zainspirował test kolum Audio Physic Tempo 35, a to dlatego, że w teście znalazły się ciekawe odniesienia do posiadanych przeze mnie Tempo 6. Pierwsze dotyczą wykorzystania potencjału kolumn, a drugie pewnych cech tych kolumn, które zauważam czasami w moim systemie. Konkretnie chodzi o fragment mówiący, że średnicę Tempo VI można było odebrać jako "chłodną, czasami nawet nieprzyjemną, w każdym razie daleką od romantycznego ciepła". To opisuje dobrze wrażenia, gdy na swoim systemie zaczynam głośniej słuchać nagrań z udziałem chóru, orkiestry symfonicznej czy śpiewaków operowych.