Dzisiejsze urządzenia amerykańskiej firmy wyglądają bardzo nowocześnie, a nawet futurystycznie. Przednie ścianki wyraźnie podzielone na dolną część z przyciskami i gniazdami, na górze ogromna szyba z wyświetlaczem, a do tego oryginalne pokrętła głośności. Jeszcze kilka lat temu miały postać pustych cylindrów podświetlanych od środka, teraz to płaskie dyski przypominające membrany niektórych głośników. Harman Kardon na pewno podąża w tym samym kierunku, ale kiedy tak naprawdę się to zaczęło? Trudno powiedzieć. Jeżeli jednak myślicie, że to kosmiczne wzornictwo jest wymysłem ostatnich lat, rzućcie okiem na zdjęcie amplitunera oznaczonego symbolem 630. Sprawdzonych informacji na temat tego modelu jest jak na lekarstwo.

Na łamach naszego portalu zwykle publikujemy wywiady z ludźmi reprezentującymi firmy z branży audio. Rozmawiamy z producentami i dystrybutorami sprzętu hi-fi, jego konstruktorami i ludźmi odpowiedzialnymi za sprzedaż lub marketing. Na nasze pytania odpowiadali też muzycy i właściciele studiów nagraniowych, jednak nigdy dotąd nie mieliśmy okazji przeprowadzenia wywiadu z człowiekiem odpowiedzialnym za funkcjonowanie czegoś takiego, jak serwis streamingowy. Korzystanie z tego dobrodziejstwa stało się już czymś naturalnym, jednak kto tak naprawdę zastanawia się, jak to wszystko działa - skąd pochodzą pliki, w jakich formatach są zapisywane i przesyłane itd. Taka okazja wreszcie się nadarzyła, a to za sprawą wprowadzenia do naszego kraju audiofilskiej usługi WiMP HiFi, czyli serwisu streamingowego, w którym można słuchać muzyki w jakości CD. Za wszystkie kwestie mające związek z jakością dźwięku odpowiedzialny jest w tym serwisie Paal Bratelund.

Sprzęt audio ma swój nieodparty urok – potwierdzą to nawet ci, którzy nie interesują się tego rodzaju rzeczami i przechodzą obok tematu odtwarzania dźwięku raczej obojętnie. Wzmacniacze lampowe, gramofony i analogowe tunery do dziś czarują magią podświetlanych wskaźników, żarzących się lamp próżniowych i obracających się płyt. Do tego elitarnego grona niewątpliwie należą też magnetofony szpulowe, które mają tę przewagę nad kasetowymi, że podczas odtwarzania muzyki potężne szpule kręcą się majestatycznie czego niewątpliwie brakuje kaseciakom, w których malutkie plastikowe pudełeczka z taśmą są przeważnie schowane za klapką magnetofonu. Jednym z legendarnych przedstawicieli szpulowej rodziny jest Technics RS-1506 US - sprzęt będący już kultowym urządzeniem cenionym za jakość dźwięku, niezawodność i łatwość użytkowania. Oczywiście mierzoną w skali tego typu sprzętu.

Decyzja zapadła. Kupujemy gramofon. Wszyscy dookoła zachwycają się pięknym, analogowym dźwiękiem, więc decydujemy się na rozpoczęcie naszej winylowej wycieczki. A że, jak mawia przysłowie, każda podróż zaczyna się od pierwszego kroku, to w naszym przypadku tym pierwszym ruchem będzie wybór szlifierki, jak nazywają swoje maszyny miłośnicy płyty winylowej. Jak zacząć, na co zwrócić uwagę, co tak naprawdę będzie potrzebne aby móc delektować się muzyką z czarnej płyty? O tym właśnie będzie traktował nasz kolejny poradnik. Tak naprawdę pierwszą rzeczą, jaką powinniśmy sprawdzić jest to czy wzmacniacz naszego istniejącego systemu audio posiada wejście do podłączenia gramofonu. Praktycznie zawsze będzie ono opisane jako Phono. Gdzie go szukać? Na szczęście nie zawsze trzeba odsuwać szafki lub stolik ze sprzętem - często wystarczy poszukać na przednim panelu, czy selektor źródeł umożliwia przełączenie na wejście dla gramofonu.

Producenci gramofonów od lat starają się zminimalizować wpływ drgań zewnętrznych na odczyt sygnału z płyty, który - bądź co bądź - też jest drganiem. Tworzą maszyny oparte na sub-chassis i wykonują coraz cięższe talerze, co przy okazji sprzyja równomierności obrotów. Niektórzy stosują też dociski, które mają zwiększyć masę talerza i unieruchomić płytę, aby jej własne drgania powstałe przez ruch igły w rowku zostały jeszcze dokładniej stłumione przez większą integrację z talerzem. Wadą takiego rozwiązania jest nierównomierne rozłożenie sił dociskających, które silnie działają przy osi obrotu, a wraz z oddalaniem się w kierunku brzegu płyty stają się coraz mniejsze. Co zrobić żeby docisnąć winylowy krążek do talerza? Może należałoby go raczej przyssać?

W wywiadzie z Paolo Tezzonem poruszyliśmy temat jubileuszowych produktów. Nasz rozmówca nie chciał jeszcze nic zdradzić, ale wystarczyło poczekać kilka dni i wszystko stało się jasne. Włoska wytwórnia przygotowała dla siebie i swoich fanów limitowaną edycję zestawów podstawkowych Extrema. Dla miłośników marki Sonus Faber nazwa ta ma mniej więcej tę samą rangę, co GTO, Enzo czy Daytona. To jeden z kultowych modeli, oryginalnie zaprezentowany w 1991 roku. Niektórzy przypuszczali, że firma postanowi odtworzyć jedną ze swoich słynnych konstrukcji w niemal niezmienionej formie, ale konstruktorzy postanowili pójść dalej i stworzyć model całkowicie futurystyczny. Kanciaste kształty, mnóstwo nierównoległych płaszczyzn, elementy z włókna węglowego i cierpliwie obrabianego metalu, a na końcu drewno wyglądające tak, jakby było tylko ozdobą tej całej układanki.

W warszawskim salonie firmowym marki Marantz odbyła się dziś polska premiera usługi WiMP HiFi. Konferencja prasowa miała dość kameralny charakter, a jej gościem honorowym był Pål Bråtelund, który zajmuje się rozwojem produktów i różnymi kwestiami technicznymi związanymi z funkcjonowaniem tego serwisu streamingowego. Jeśli w ogóle nie wiecie o co chodzi, to sprawa jest wyjątkowo prosta - od tej chwili w naszym kraju można założyć konto w serwisie, w którym muzyka dostarczana jest do klienta przez sieć w bezstratnej jakości. Koniec dyskutowania o tym, że streaming to wygodnictwo, że każde nowe rozwiązanie przynosi coraz słabszą jakość brzmienia itd. WiMP ma też kilka ciekawych pomysłów na to, aby wraz z dostępem do bezstratnej muzyki przywrócić pewne rytuały i ogólny klimat towarzyszący odsłuchom z fizycznych nośników.

[English version] Sonus Faber to jedna z najlepiej rozpoznawalnych marek jeśli chodzi o wysokiej klasy zestawy głośnikowe. Manufaktura założona przez charyzmatycznego Franco Serblina zbudowała swą renomę na konstrukcjach podstawkowych. Masywne monitory wykończone drewnem i skórą zaskarbiły sobie sympatię audiofilów z całego świata, w stosunkowo szybkim czasie wynosząc niewielką fabrykę do rangi kuźni dzieł sztuki. Nie trzeba nawet znać się na przetwornikach i kablach, aby dostrzec kunszt włoskich projektantów i rzemieślników. Jeszcze kilka lat temu oferta Sonusa była dość stabilna. W katalogu można było wyróżnić trzy główne linie. Topowe modele zmieniały się rzadko, natomiast nieco większy ruch panował w niższych seriach. Od kilku lat firma przeżywa renesans, ponieważ w jej ofercie sukcesywnie pojawiają się nowe modele, a na stronie nadal trwa odliczanie dni do kolejnej premiery. Poczynania wytwórni śledzą nie tylko jej fani i audiofile, ale także konkurencja. Całe to zamieszanie stanowi doskonały pretekst, aby porozmawiać z człowiekiem napędzającym prace nad nowymi modelami.

Na przestrzeni lat Marantz wyprodukował mnóstwo tunerów radiowych i amplitunerów, w których wyraźnie widać te same geny. Jednym z ciekawszych i bardziej cenionych jest model 2270 produkowany w latach 1971-1975. Piękna obudowa - w tym przypadku uchwycona w wersji drewnianej - kryła w swoim wnętrzu całkiem zaawansowaną elektronikę. Patrząc na zdjęcia wydaje się, że o sukcesie tego modelu przesądził jednak jego wygląd zewnętrzny oraz możliwość bardzo precyzyjnego strojenia. Oprócz poziomej skali i pokrętła Gyro Tuning użytkownik miał do dyspozycji między innymi podświetlane wskaźniki, z którym jeden pokazywał siłę sygnału, a drugi umożliwiał idealne ustawienie częstotliwości. Na przednim panelu znalazło się ponadto sześć pokręteł i dwanaście przycisków podzielonych na trzy grupy.

Na redakcyjną skrzynkę mailową dostajemy sporo informacji o nowych teledyskach. Wiele z nich mija się z naszym poczuciem estetyki, więc nie wstawiamy ich na stronę, ale tym klipem po prostu musieliśmy się podzielić. Czy zastanawialiście się kiedyś, jak muzykę odbierają osoby niesłyszące? Czy taki temat w ogóle gdzieś u nich istnieje, czy oglądają teledyski, czytają teksty piosenek, a może nawet starają się odbierać muzykę za pomocą innych zmysłów? Podobno kiedy Ludwig van Beethoven zaczął tracić słuch, obciął nogi swojego fortepianu i nauczył się rozpoznawać dźwięki na podstawie wibracji desek podłogi. Niektórzy artyści nie oczekują od niesłyszących odbiorców takiego poświęcenia i starają się ułatwić im kontakt ze swoją sztuką. Tak zrobił właśnie zespół Video we współpracy z grupą Młodzi Migają Muzykę.