Swoją relację z tegorocznego Audio Video Show pisałem prawie dwa miesiące. Uznałem, że wyjątkowo nie będę pierwszy, ale za to postaram się wrzucić coś więcej, niż opis pięciu czy dziesięciu najlepszych pokoi. Opisowa część relacji powstawała więc powoli, po kawałku, aż doszedłem do wniosku, że może warto by było opublikować ją jeszcze w tym roku. Kiedy kilka dni po wystawie zakończyliśmy żmudny proces wybierania i obróbki zdjęć, na gorąco spisałem swoje obserwacje, jednak nie chciałem ograniczać swojej relacji do krótkiej listy najlepszych i najgorszych. Byłoby to zbyt powierzchowne, a tym, którzy nie mogli w tym roku uczestniczyć w imprezie, nie dałoby żadnego wglądu w to, jak naprawdę było i co ciekawego się działo. Jeszcze przez dwa tygodnie po zakończeniu wystawy dało się odczuć, że jej uczestnicy dochodzą do siebie. Nawet sam organizator miesiąc później wyznał mi, że wciąż pracuje po kilkanaście godzin dziennie i odpisuje na maile tak, jakby impreza się nie skończyła. Ja w tym czasie skonfrontowałem swoje wrażenia z innymi dziennikarzami, wystawcami, gośćmi i zwiedzającymi. Króciutkie relacje zaczęły pojawiać się na innych stronach, a ich treść w zasadzie potwierdzała to, co zaobserwowałem i co usłyszałem od wielu napotkanych osób. Ostatecznie uznałem, że nie ma się co spieszyć, bo kolejna impreza dopiero za rok. Postanowiłem w miarę możliwości skupić się na tym, jak wyglądała dwudziesta edycja największej imprezy audiofilskiej w Polsce oraz poruszyć kilka wątków, które chyba umknęły wszystkim dyskutującym o tym czy wzmacniacz lampowy za pięćdziesiąt tysięcy złotych w jednym hotelu grał lepiej, niż wzmacniacz tranzystorowy za sześćdziesiąt tysięcy złotych na stadionie. Uważam, że nie jest to na tej imprezie najważniejsze, ale żeby nie uciekać od oceny prezentowanych urządzeń, przygotowałem swoją skrajnie subiektywną listę hitów, porażek i ciekawostek Audio Video Show 2016.

Mimo rosnącej popularności wysokiej klasy sprzętu audio i pozytywnych sygnałów z rynku, kalendarz audiofilskich imprez w naszym kraju wcale nie jest tak napięty, jak mogłoby się wydawać. Tak naprawdę 90% aktywności na tym polu zgarnia odbywająca się co roku wystawa Audio Video Show przy której każda inna impreza wygląda jak kameralne spotkanie przy muzyce. Nikt jednak nie powiedział, że to coś złego. Warszawska wystawa rośnie z roku na rok coraz szybciej i choć od początku nakierowana była na stworzenie warunków do bliskiego kontaktu z prezentowanym sprzętem, trudno jest zobaczyć i posłuchać wszystkiego przemieszczając się po korytarzach w tłumie żądnych wrażeń audiofilów. Dlatego, wbrew pozorom, mniejsze imprezy i prezentacje są znakomitym uzupełnieniem kalendarza i okazją do bardziej bezpośredniego kontaktu ze sprzętem, a także poznania ludzi zarażonych tą samą, muzyczną pasją. Jedną z najciekawszych tego typu imprez odbywających się regularnie od kilku lat, i to w formule kilku spotkań rocznie, jest wrocławski Audiofil. Tuż za nim plasują się prezentacje organizowane przez specjalistyczne salony audio, a wśród nich prym wiedzie Audiofilska Majówka w Q21.

Jak to się wszystko ciekawie układa... Dopiero co mieliśmy okazję odwiedzić nowy salon Focala w Warszawie, gdzie zwróciliśmy uwagę na to, że w naszym kraju pojawia się coraz więcej tego typu salonów firmowych, a tydzień później otrzymaliśmy już zaproszenie do salonu Marantza, który był jednym z pierwszych tego typu miejsc. Sklep zlokalizowany przy ulicy Poznańskiej, w samym centrum Warszawy, nie jest oczywiście przeznaczony do prezentacji urządzeń tej jednej marki, podobnie jak w salonach firmy Apple można zobaczyć i kupić znacznie więcej sprzętu, niż tylko komputery, telefony i tablety z nadgryzionym jabłuszkiem. Nie będzie jednak wielkiej przesady w stwierdzeniu, że to właśnie salon Marantza był jednym z pierwszych sklepów z audiofilskim sprzętem, który całkowicie zerwał ze stereotypem dusznej, ciemnej piwnicy wypełnionej zakurzonymi wzmacniaczami. Prestiżowa lokalizacja, sąsiedztwo ekskluzywnych butików i restauracji oraz sam wystrój wnętrza to tylko połowa historii - drugą stanowi to, co najważniejsze czyli sprzęt i fachowa obsługa. Do salonu Marantza wybraliśmy się jednak nie w odwiedziny, ale na konferencję prasową zorganizowaną z okazji polskiej premiery najnowszych urządzeń marki Audio Research. Nadarzyła sie więc okazja aby posłuchać amerykańskich źródeł i wzmacniaczy w znakomitym towarzystwie.

Pod koniec kwietnia otrzymaliśmy zaproszenie do nowo otwartego salonu Focal Polska mieszczącego się w Warszawie. Kolejny audiofilski przystanek na mapie Polski jest jednocześnie którymś już z rzędu salonem firmowym, a jeszcze przed oficjalnym otwarciem w branży dużo się o nim mówiło. Każde przejęcie tak dużej i rozpoznawalnej marki jest traktowane jako spore wydarzenie, jednak w tym przypadku zmiana dystrybutora wiązała się z szeregiem innych pytań, które jeszcze do niedawna pozostawały bez odpowiedzi. Oczywiście każda firma ma prawo wybierać sobie partnerów w innych krajach wedle własnego uznania, jednak Focal dopiero niedawno zaczął wprowadzać zmiany na tym polu. Po długim okresie stabilnego rozwoju wykonano kilka dość nietypowych posunięć. Ostatecznie całkowicie zrezygnowano ze sprzedaży głośników za pośrednictwem dystrybutora reprezentującego również inne audiofilskie marki i powołano firmę zajmującą się tylko i wyłącznie Focalem. Swego rodzaju efektem ubocznym takiej decyzji jest powstanie firmowego salonu Focal Polska.

W dniach 15-17 marca w Narodowej Galerii Sztuki w Warszawie odbyła się niezwykła uroczystość - premiera nowego, flagowego zestawu słuchawkowego Sennheiser HE 1 zwanego również nowym Orpheusem. Jest to bowiem nowoczesna wersja oryginalnego systemu okrzykniętego najlepszym zestawem słuchawkowym świata. Elektrostatyczne słuchawki zasilane dedykowanym wzmacniaczem lampowym były dla Sennheisera niczym Bugatti Veyron dla Volkswagena - kosmicznie zaawansowanym i drogim manifestem jakości i bezkompromisowego dźwięku. Ekstremalnie wysoka cena lokowała Orpheusa poza zasięgiem większości audiofilów, ale dla wielu największym problemem w zdobyciu własnego egzemplarza było ograniczenie produkcji do zaledwie 300 sztuk. Być może dlatego oryginalny Orpheus osiąga dziś zawrotne ceny. Nie inaczej jest z nowym modelem oznaczonym symbolem HE 1. Choć - podobnie jak u poprzednika - mamy tu elektrostatyczne słuchawki napędzane lampowym wzmacniaczem, nowy Orpheus został zaprojektowany od podstaw jako topowy zestaw słuchawkowy XXI wieku. Tutaj nic nie jest zwyczajne. Słuchawki są odjechane, wzmacniacz został zaprojektowany w zupełnie bezkompromisowy sposób, a całość wygląda jak statek kosmiczny z kamienia, metalu i szkła. Cena? 50000 euro i raczej nie ma co liczyć na promocję. Ba, wcale się nie zdziwimy jeśli po zakończeniu produkcji, wartość tego cuda na rynku wtórnym będzie jeszcze wyższa. HE 1 był już prezentowany na kilku wystawach, jednak impreza zorganizowana w Polsce była pierwszą oficjalną premierą tego urządzenia. Z tej okazji do Warszawy sprowadzono pierwszy wyprodukowany egzemplarz HE 1, a także oryginalnego Orpheusa z 1991 roku, kilka innych kultowych produktów Sennheisera, gości specjalnych z Niemiec oraz tłumy dziennikarzy i blogerów.

Przez dwa ostatnie tygodnie w warszawskim salonie Audiopolis odbywała się prezentacja wyjątkowego, hi-endowego systemu złożonego z elektroniki Audio Researcha i kolumn Canton Reference 1K - flagowego okrętu w ofercie niemieckiej firmy. System składał się z odtwarzacza CD6, przedwzmacniacza Reference 5SE i dwóch końcówek mocy DS450M. Ponieważ pokazy sprzętu tego kalibru odbywają się stosunkowo rzadko, a sam salon należy naszym zdaniem do najprzyjemniejszych tego typu miejsc w Warszawie, jeśli nie w Polsce, postanowiliśmy wpaść i posłuchać tych potężnych kolumn, które właśnie w tym miejscu rozpoczęły swoje tournée po kraju.

W tym roku na Audio Video Show miała swój debiut strefa słuchawek - obszerny, samodzielny segment, gdzie swoje produkty mogli zaprezentować wystawcy skupiający się na bardzo bliskim mi rejonie rynku audio. W specjalnie przygotowanych do tego salach i na korytarzach PGE Narodowego zgromadzono setki nauszników i urządzeń z nimi współpracujących - zarówno tych bardziej stacjonarnych, jak i typowo przenośnych. W targach, w różnym charakterze, biorę udział praktycznie od początku. Jestem zachwycony ich rozwojem i uważam, że w tym roku przeżyliśmy jak na razie najlepszą edycje imprezy. Tym, co szczególnie mnie cieszy jest równouprawnienie, jakim zwiedzający sale wystawową przyjaciele - bo przecież każdy amator audio powinien nim być - obdarzyli słuchawki i dedykowany im sprzęt. Jeszcze do niedawna audiofile traktowali nauszniki jako zło konieczne, później jako kompromis, a teraz - jako poważną alternatywę czy nawet zamiennik dla kolumn.

Tegoroczna wystawa Audio Video Show, zorganizowana w Warszawie już po raz dziewiętnasty, obfitowała w różnego rodzaju atrakcje. Jej trzon stanowiły tradycyjnie systemy hi-fi i hi-end, zgodnie z nową nazwą pojawiło się więcej telewizorów, projektorów i systemów kina domowego niż w latach ubiegłych, jednak z pełnym przekonaniem można powiedzieć, że obok tego wszystkiego utworzyły się dwie nowe kategorie - słuchawki i różnego rodzaju sprzęt lifestyleowy. O ile dla nauszników i urządzeń towarzyszących wydzielono specjalne strefy na PGE Narodowym, to systemy mikro, głośniki bezprzewodowe, soundbary i różnego rodzaju jednobryłowce zostały rozlokowane w różnych miejscach, w zależności od tego, co do zaoferowania mieli sami wystawcy.

Ponieważ w swojej części relacji z Audio Video Show 2015 miałem skupić się na urządzeniach z tak zwanej średniej półki - ani budżetowych ani też ekstremalnie drogich - uznałem, że najwięcej ich będzie w hotelu Radisson Blu Sobieski, co zresztą sugerował przewodnik po wystawie. Reportaż z prezentacji hi-endowych został już umieszczony na naszych stronach, wobec czego przyszedł czas na urządzenia dla normalnego zjadacza chleba, czyli większości z nas - i to niekoniecznie audiofilów. Do zadania postanowiłem podejść sposobem, choć nie do końca mi wyszło. Pomysł zapoznania się z tym, co przygotowani wystawcy na siedmiu piętrach Sobieskiego sobotnim popołudniem szczerze mówiąc nie był najlepszy. Jak zawsze było parno, gęsto i duszno. Czym wyżej, tym trudniej. Stąd najsensowniej wydawało się zacząć od najwyższego piętra z nadzieją, że nie każdemu będzie się chciało od razu na nie wchodzić. Obowiązuje bowiem jedna ogólnodostępna winda, więc co roku ustawiają się do niej duże kolejki. I tak jednak nie udało się uniknąć tłumów, więc szybko oswoiłem się z tą myślą i kontynuowałem swą podróż po wystawie.

Mając na uwadze potężne rozmiary największej wystawy sprzętu audio-video w Polsce oraz tegoroczne zmiany w jej formule, jeszcze przed jej rozpoczęciem postanowiliśmy przemyśleć nasze podejście do przygotowania relacji z tego wydarzenia. Co do jednego byliśmy zgodni - absolutnie nie ma takiej możliwości, aby jedna osoba była w stanie zwiedzić, zapisać i skatalogować wszystko od soundbarów po ekstremalnie drogie systemy stereo. Całe szczęście, że portal StereoLife to także nie jedna osoba, ale zespół składający się z dziennikarzy o nieco innych zainteresowaniach i preferencjach sprzętowych. Postanowiliśmy więc podzielić się zadaniami według rodzajów i zakresów cenowych prezentowanego na wystawie sprzętu, a nie - jak to ogólnie przyjęte - po lokalizacji. Zarówno na stadionie, jak i w hotelach były bowiem miejsca, w których słuchawki za kilkaset złotych stały obok wzmacniaczy za kilkanaście lub kilkadziesiąt tysięcy, pokoje z hi-endowymi gramofonami sąsiadowały z salami zajmowanymi przez sprzęt budżetowy. Największym zainteresowaniem cieszyły się jednak prezentacje zapowiadane jako największe hity tegorocznej edycji - najdroższe i najbardziej wyjątkowe systemy stereo. I właśnie od nich zaczynamy nasz reportaż.